اقلیم شناسی علمی است که در جستجوی بیان و شرح طبیعت اقلیم و نیز اینکه به چه ترتیب از محلی به محل دیگر عوض گشته و همچنین اینکه چگونه وابسته به فعالیتهای بشری است، می‌باشد. این علم کاملاً و بطور پیوسته وابسته به هواشناسی بوده و خود در مورد تغییرات روزانه جوی و نتایج آن بحث می‌کند.
آشنایی
ممکن است بسیاری از رشته‌های مطالعاتی مربوط به سیاره زمین را در سه گروه وسیع و اصلی گنجانید. این سه گروه عبارتند از: لیتوسفر یا قسمت خشکی زمین، هیدروسفر یا قسمت آبی سیاره و بالاخره اتمسفر یا جز گازی زمین.
اگر در مطالعه و بررسی چگونگی هوا و اقلیم، لایه گازی شکل زمین پراهمیت‌ترین می‌باشد، ولی نباید از نظر دور داشت که گرما و رطوبت بطور پیوسته و همیشه میان سطوح خشکی و آبی و جو مبادله گشته و تمام آنها اجزا مکملی را بدست می‌دهند. مراحل مبادله گرما و رطوبت میان زمین و جو در طی مدت زمانی طولانی باعث بروز وضعی می‌گردد که اقلیم نامیده می‌شود. براستی، اقلیم بیش از فقط یک میانگین آماری بوده و باید آنرا مجموعه چگونگی‌های جوی درگیر با گرما، رطوبت و حرکت هوا دانست.
اقلیم فاکتور بسیار مهمی از محیط زیست طبیعی بشر می‌باشد، زیرا اگرچه معمولاً انسان خود را مخلوقی می‌پندارد که بر روی زمین زندگی می‌نماید، ولی او در واقع، در قعر اقیانوس عمیق هوائی هم که کره زمین را دربر گرفته است، قرار دارد.
تاریخچه هواشناسی و اقلیم شناسی
اقلیم شناسی را می‌توان در عین حال علمی قدیمی و جدید دانست. قدمت این علم تا به اندازه کنجکاوی بشر در مورد محیط زیستش می‌رسد. از سوی دیگر، تازگی این علم با پیدایش هواپیما، رادیو و رادار همزمان می‌گردد. بشر اولیه تا حد زیادی تحت تأثیر پدیده‌های هوا و اقلیم قرارداشت. مذاهب خرافاتی که بر پایه شرک و بت پرستی قرار داشتند، به تفسیر رازهای جوی نظیر بارش، باد یا رعد و برق پرداختند.
از زمان باستان تاکنون، به موازات توسعه علوم، شناخت هر چه بیشتر هوا و اقلیم هم به جلو می‌رود. فیلسوفان یونانی علاقه زیادی به هواشناسی و اقلیم نشان می‌دادند. در واقع این دو لغت هر دو ریشه یونانی دارند. تقسیم بندی جهان به پنج منطقه اقلیمی، یعنی مناطق سرد و منجمد شمال و جنوب، مناطق معتدل شمال و جنوب و منطقه گرم (مناطق اقلیمی جهان)، به پارومنیدس (Parmenides) یونانی نسبت داده می‌شود که، در پنج قرن پیش از میلاد مسیح می‌زیسته است.
زمانی که مشاهده و حدس و گمان و خرافات در توسعه و پیشرفت هواشناسی و اقلیم شناسی نقش بازی می‌نمودند، تا به آغاز قرن هفدهم طول کشید. در این هنگام اختراع ادوات هواشناسی و ثبت دیدبانی‌ها به یاری این علوم آمده و توضیحات دقیق‌تر اقلیمی را در دسترس قرار داده و آنالیز علمی پدیده‌های هوا را ممکن ساختند.
طبقه‌بندی اقلیمی
تغییرات اقلیمی فراوانی که از محلی به محل دیگر روی می‌دهند، همانطور که بوسیله ترکیب‌های مختلف مراحل جوی تعیین می‌گردند، سبب
تولید انواع متعدد اقلیمهای مربوطه هم می‌شوند. منطقه‌ای از سطح زمین که اثرات ترکیب شده فاکتورهای اقلیمی بر آن، موجب برقراری شرایط اقلیمی نسبتاً همگنی می‌گردند، یعنی یک نوع اقلیم، اصطلاحاً منطقه اقلیمی نامیده می‌شود. برای آنکه بتوان توضیحات مربوطه را تسهیل نموده و مناطق اقلیمی را بر روی نقشه آورد، لازم است که انواع اقلیم را تشخیص داده و طبقه‌بندی کرد.
مناطق اقلیمی جهان
از آنجا که توزیع جهانی انواع اقلیم بطور اصلی نتیجه رژیم‌های گرما و رطوبت می‌باشد، ممکن است که اقلیم را در گروههای وسیعی
طبقه‌بندی نمود که بر پایه اثرات هم بستگی داخلی گرما و رطوبت بر توده‌های هوا که آنها هم به نوبه خود بر اقلیمهای نواحی مختلف حکومت می‌نمایند، تقسیم کرد. انواع اقلیمی که بدین ترتیب معرفی می‌شوند، به ترتیب عبارتند از:
اقلیمهائی که تحت نفوذ توده‌های هوای استوائی و حاره‌ای هستند.
اقلیمهائی که تحت نفوذ توده‌های هوای حاره‌ای و قطبی قرار دارند.
اقلیمهائی که تحت تسلط توده‌های هوای قطبی و منجمده واقع شده‌اند.
اقلیمهای سرزمینهای مرتفع که دارای خصوصیات مشخصی ناشی از اثرات ارتفاع از سطح دریا می‌باشند.
زیرتقسیمات این چهار گروه اصلی انواع اقلیمی را تعیین می‌کنند که بر پایه توزیع منطقه‌ای عناصر اقلیمی، بویژه درجه حرارت و نزولات جوی و تغییرات فصلی آنها قرار دارند.
مفاهیم اساسی هواشناسی
آن بخش از علوم زمین را که به مطالعه اتمسفر (هواسپهریا جو) سیاره زمین می‌پردازد، علوم اتمسفری می‌نامند. شاخص‌ترین این علوم " هواشناسی" و "آب و هواشناسی" است.
تفاوت هواشناسی (Meteorology) و اقلیم شناسی (آب وهواشناسی Climatology)
اگر چه موضوع مطالعه آب و هواشناسی و هواشناسی، اتمسفر (هواسپهر) است، ولی هر کدام با نگرشی متفاوت آن را بررسی می‌کنند:
1- هواشناسی، هوا را و اقلیم شناسی، آب و هوا را شناسایی و تبیین می‌کند.
2- هواشناسی وضعیت جوی را به طور عام و برای یک لحظه بررسی می‌کند؛ اما، آب و هواشناسی تیپ هوای غالب یک مکان معین را در دوره طولانی مطالعه و تفاوتهای آب و هوایی مکانها را کشف می‌کند.
3- هدف هواشناسی شناخت مطلق و عام اتمسفر و تغییرات آن (هوا) است؛ ولی در آب و هواشناسی سعی می‌شود با شناخت آب و هوای هر منطقه، تأثیرهای آب و هوایی آن بر روی فعالیتهای انسانی مشخص شود.
4- هواشناس وضع هوا را در کوتاه مدت پیشبینی می‌کند؛ اما، آب و هواشناس براساس عوامل به وجود آورنده آب و هوا، پدید آمدن آب و هوای خاصی را در مکانی خاص و با توجه به تأثیر آن در زندگی انسانها، پیش بینی می‌کند.
5- ابزار شناسایی و توجیه هواشناس، اصول و قوانین و مدلهای فیزیکی و دینامیکی است. اما ابزار آب و هواشناس، علاوه بر اصول علم هواشناسی، اصول و مفاهیم جغرافیای نیز هست.
منابع اطلاعاتی مطالعات اقلیمی
اطلاعات و آمارهایی که اساس مطالعات و تحلیل‌های اقلیمی را تشکیل می‌دهند، از کانونهای مختلفی به دست می‌آیند که مهمترین آنها عبارتند از:
1- شبکه ایستگاههای اقلیمی (کلیماتولوژی) و سینوپتیک که در آنها دیده بانی‌های پیوسته (3-4 بار در روز) با ابزار و ادوات ویژه، صورت می‌گیرد و مهمترین و با ارزش‌ترین منابع اطلاعات مطالعات اقلیمی به شمار می‌روند. امروزه دیده بانی‌ها دراین شبکه ایستگاه‌ها به سمت ثبت و ارائه Online و محاسبات هوشمند پیش رفته است.
2- ایستگاههای موقت و سیاری که دراجرای بعضی از طرحها بسته به ضرورت دیده بانی عناصر اتمسفری احداث می‌شوند.
3- شبکه ایستگاههای دریایی که در سطح دریاها و اقیانوسها به دیده بانی می‌پردازند.
4- نمودارها و نقشه‌های سینوپتیک سطح زمین و سطوح مختلف جو (نمودارهای ارتفاعی) که براساس سنجش با رادیوسوند تهیه می‌شوند و در پیش بینی وضع هوا و دراقلیم شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
5- تصاویر ماهواره‌ای که به طور خودکار به وسیله ماهواره هواشناسی تهیه و به زمین ارسال می‌شوند در پیش بینی وضع هوا و در مطالعات اقلیمی منابع با ارزشی برای محققان به شمار می‌آیند.
6- تصاویر و اطلاعات راداری که در تحلیل ریزش‌های جوی و کانونهای مختلف به کار می‌روند.
7- گزارش‌های عینی و تحلیل علمی که به طور غیر مستقیم با وضعیت اقلیمی در ارتباطند.
برخی اصطلاحات هوا شناسی:
توده هوا
فشار هوا
جبهه هوا
سیکلون (چرخند)
آنتی سیکلون (وا چرخند)
تغییرات دما
آشنایی با ماهواره‌های هواشناسی
ماهواره‌های آب و هوائی اولین بار توسط آمریکائی‌ها و در سال 1960 برای مشاهده و دریافت اطلاعات واقعی آب و هوائی به آسمان پرتاب گردیدند. در آگوست همین سال، نخستین تصویر زمین از فضا در روزنامه ملی ژئوگرافیک (Geographic) منتشر گردید. از این تاریخ به بعد، ماهواره‌های بیشتری به فضا پرتاب شدند.
همانطور که زمین و دیگر سیاره‌ها در مدار خاص خود به دور خورشید می‌گردند، ماهواره‌های مصنوعی نیز در مدارهای خاصی در حال چرخش‌اند. انتخاب این مدارها برای ماهواره‌ها به منظور و هدفی که ماهواره به آن منظور به فضا پرتاب شده است بستگی دارد. می‌توان مداری را انتخاب نمود که در مسیر قطب شمال و جنوب قرار می‌گیرد و یا مداری که حول خط استوا می‌باشد و یا هر مداری ما بین این دو حالت. همچنین در انتخاب مدار ماهواره عامل ارتفاع نیز می‌تواند درنظر گرفته شود مثلاً ارتفاعات هزاران مایلی بالای زمین و یا ارتفاعات صدها مایلی. دو نوع اصلی ماهواره‌های آب و هوائی وجود دارد:
1 - ثابت زمین Geostationary
2 - مدار قطبی Polar Orbiting
ماهواره‌های Geostationary برای هشدارهای کوتاه مدت و ماهواره‌های Polar Orbiting برای پیش بینی‌های بلند مدت تر بکار می‌روند. هر دو نوع ماهواره‌ها برای دیده بانی کامل آب و هوائی جهان لازم هستند.
در اواخر دهه 70 نیاز به ماهواره‌هائی که 24 ساعته در روز بتوانند تصاویر ماهواره‌ای را تهیه نمایند احساس گردید. ماهواره‌ای که بتواند هر 24 ساعت یکبار در مداری که در ارتفاع 40000 کیلومتری بالای خط استوا قرار دارد و با سرعتی که با سرعت زمین برابر می‌باشد به دور زمین بچرخند. این نوع ماهواره‌ها، ماهواره‌های زمینآهنگ نامیده می‌شوند.
از آنجاییکه سرعت چرخش این ماهواره‌ها به دور زمین با سرعت چرخش زمین متناسب می‌باشد، این ماهواره‌ها نسبت به یک موقعیت روی سطح زمین ثابت باقی می‌مانند و به این دلیل که زمین نیز در روز یکبار به دور محورش می‌گردد آنها نیز یکبار در روز مدار خود را طی می‌کنند.
برای مثال دو ماهواره Goes (ماهواره‌های محیطی- عملیاتی ثابت زمین) جز ماهواره‌های زمین آهنگ هستند و در مدار زمین آهنگ (geosynchronous) دور زمین می‌چرخند. در حداقل ارتفاع 36000 کیلومتری بالای خط استوا قرار دارند.
این ماهواره‌ها به طور پیوسته تصاویر دقیق ولی با جزئیات کم تهیه می‌کنند و این تصاویر را هر 30 دقیقه یکبار به زمین ارسال می‌نمایند. دیده بانی پیوسته این ماهواره‌ها برای تجزیه و تحلیل متمرکز داده‌ها ضروری می‌باشند. این تصاویر بوسیله یک نرم افزار تجزیه و تحلیل شده و بصورت پیوسته و گرافیکی تهیه می‌شوند. به دلیل است که به عنوان مثال تصاویری که از حرکت ابرها نمایش داده می‌شود، مربوط به 8 ساعت گذشته می‌باشد. این اطلاعات ارزشمند درباره نوع، جهت و بزرگی ابر می‌تواند کار پیش بینی را بسیار ساده نماید.
با توجه به این که این ماهواره‌ها نسبت به یک موقعیت بر روی سطح زمین ثابت هستند قادرند در شرائط بد آب وهوائی مانند گردباد، سیلاب، طوفان‌های تگرگی و تندبادها هشدارهائی بدهند.
ماهواره‌های مدار ثابت مختلفی وجود دارد، برای مثال ماهواره ثابت زمین GMS برای استرالیا و ژاپن،GOES8 ه (GOES=Geostationary operational Environmental Satellites) برای آمریکای شرقی،GOES 10 برای آمریکای غربی،INS/Meteosat5 برای روسیه و هند و Meteosat7 برای اروپا نمونه‌هایی از ماهواره‌های ثابت زمین می‌باشند. البته ماهواره‌های Meteosat تمام اروپا و افریقا را می‌پوشانند.
دو ماهواره Meteosat و GOES تصاویری از دیگر ماهواره‌های ثابت زمین را نیز دوباره ارسال می‌دارند این امر موجب می‌شود که به عنوان مثال آب و هوای استرالیا را بتوان در لندن یا شیکاگو مشاهده نمود.
ماهواره‌های زمین آهنگ با فرکانس 1691MHz داده‌ها را ارسال می‌دارند وبرای دریافت اطلاعات آنها به دیش ثابت و کوچکی نیاز می‌باشد. این ارسال WEFAX نامیده می‌شود و چون از استاندارد بسیار بالایی برخوردار می‌باشند تفاوت اندکی بین تصاویر این ماهواره‌ها وجود دارد.
معرفی رادارهای هواشناسی و محصولات آن
چکیده:
رادار یک سیستم الکترومغناطیسی است که برای تشخیص و تعیین موقعیت هدف بکار می‌رود. با رادار می‌توان درون محیطی را که برای چشم، غیر قابل نفوذ است دید مانند تاریکی، باران، مه. برف، غبار و غیره. اما مهمترین مزیت رادار توانایی آن در تعیین فاصله یا حدود هدف می‌باشد. کاربرد رادارها در اهداف زمینی، هوایی، دریایی، فضایی و هواشناسی می‌توان پیش بینی‌های لازم را ارائه کرد. ایجاد سیستمی با توانایی بالا در ردیابی پدیده‌ها هدف عمده رادارهای هواشناسی کشور است.
مقدمه:
رادار یک سیستم الکترومغناطیسی است برای تشخیص و تعیین موقعیت هدفها بکار می‌رود. این دستگاه بر اساس ارسال یک شکل موج خاص به طرف هدف است. برای مثال با یک موج سینوسی با مدولاسیون پالسی تجزیه و تحلیل بازتاب آن عمل می‌کند.
با رادار می‌توان درون محیطی را که برای چشم غیر قابل نفوذ است دید مثل تاریکی، باران، مه برف، غبار و غیره، اما مهمترین مزیت رادار، توانائی آن در تعیین فاصله یا حدود هدف می‌باشد.
لازم به ذکر است که بدانیم کلمه رادار اختصاری از کلمات Radar Detection And Ranging است، چرا که رادار در ابتدا بعنوان وسیله‌ای برای هشدار نزدیک شدن هواپیمای دشمن بکار می‌رفت و ضد هوایی را در جهت مورد نظر می‌گرداند. اما یکی از مهمترین وظایف رادار تعیین فاصله هدف تا فرستنده است که هیچ تکنیک دیگری بخوبی وبه سرعت رادار قادر به اندازه گیری این فاصله نیست.
یک رادار ساده شامل آنتن، فرستنده، گیرنده و عنصر آشکار ساز انرژی یا گیرنده می‌باشد. آنتن فرستنده پرتوهای الکترومغناطیسی تولید شده توسط نوسانگر را دریافت و گیرنده می‌دهد. معمولی‌ترین شکل موج در رادارها یک قطار از پالسهای باریک مستطیلی است که موج حامل سینوسی را مدوله می‌کند.
رادارها در روی زمین ودر هوا، دریا و فضا بکار گرفته می‌شوند. رادارهای زمینی بیشتر برای آشکار سازی، تعیین موقعیت و ردیابی هواپیمایا اهداف هوایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. رادارهای دریایی بعنوان یک وسیله کمکی به کشتیرانی و وسیله‌ای مطمئن برای تعیین موقعیت شناورها، خطوط ساحل و دیگر کشتیها و همچنین دیدن هواپیما بکار می‌روند. رادارهای هوایی برای آشکار سازی هواپیا، کشتی و وسائط نقلیه زمینی و یا نقشه برداری زمین، اجتناب از طوفان جلوگیری از برخورد با زمین و یا ناوبری می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. در فضا، رادار به هدایت اجسام پرنده کمک می‌کند و برای ارتباط راه دور با زمین و دریا بکار می‌رود.
امروزه رادارهای مجهزی جهت شناسایی مراکز طوفان و اندازه گیری شدت بارندگی و انواع رگبارها در اختیار هواشناسان قرار دارد. بازتاب اشعه رادار در صفحه تصویر منعکس شده و توسط دستگاههای اندازه گیری، مشخصات سیگنال رسیده دقیقاً مورد بررسی قرار می‌گیرد و فاصله هدف تا مبدأ (ایستگاه زمینی رادار) توسط واحد مربوط بنام rang unit اندازه گیری می‌شود.
امروزه تقریباً تمام دنیا از رادارهای هواشناسی برای مقاصد مختلف استفاده می‌کنند. استفاده از این دستگاه هواشناسی از زمان جنگ شروع شده است بدین معنا که متخصین رادار مشاهده می‌کردند هر زمان بین هدف و دستگاه رادار ابر باران زا مشاهده شود، مشاهده شود، مشاهده هدف مشکل و گاهی غیر مکن است ولی اگر ابر بدون باران باشد اشکال چندانی بوجود نمی‌آید. در اینجا به توضیحات بیشتر در این زمینه می‌پردازیم. تقریباً همیشه برای وضعیت هواشناسی از طول موج‌های بلند استفاده می‌شود. ولیکن در این رادارها طول موجها را می‌توان به 10 سانتی متر یا کمتر مختصر کرد.
واضح است که گاهی اوقات گرفتن بازتاب‌ها از اهداف هواشناسی بوده و ممکن است موجب کاهش در حداکثر برد رادار شود. گاهی اوقات مسیر انتقال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اخیراً رادارها در هواشناسی و غیره با هدف از بین بردن نتایج اشتباه با مدارها ترکیب شده‌اند. با اتمام یافتن جنگ در سال 1945، در بخش هواشناسی رادارهای مناسب زیادی ارائه شد. که بیشتر از طول موج‌های 3 الی 10 سانتی متر استفاده می‌کردند، آنها داده‌ها را دریابی کرده و مشاهدات جدید را به صورت بالفعل درآورده و میانگین آنها را بدست می‌آورند. در برخی از کشورها محققیق برنامه‌هایی را اجرا کرده و حوادث ناشی از بازتاب را در هواشناسی مورد بررسی قرار دادند، این بازتاب (برگردان) داده‌ها را می‌توان در اطلاعات هواشناسی مورد استفاده قرارداد و بررسی کرد که چگونه سیستم‌های مختلف رادار می‌تواند در بخش‌های دیگر مؤثر بوده و مورد استفاده قرارگیرد. برخی از کشورها در سال‌های 1950 و 1960 شروع به استفاده‌های بهتری از رادارها کردند. بین رادارهای هوایی و دریایی اختلاف ناچیزی وجود دارد. هر دو برای ردیابی و پیگیری توفان‌های تندری و سیلیکون‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. اغلب محل فرودگاه در نقاطی که بیشترین حساسیت را در برابر توفان‌ها دارد، قرار می‌گیرد. در این موارد (هنگام بروزطوفان) به ساکنین و هواپیماها هشدار می‌دهند. این اطلاعات موجب افزایش دیده بانی در بخش‌های مختلف پیش بینی می‌گردد، در برخی از این روش‌ها میزان بارندگی را به طور دقیق تعیین می‌کنند. بنابراین رادارها امکان توسعه اطلاعات و داده‌های هواشناسی را مسیر می‌سازند.
در ضمن می‌توان میزان بارندگی را دقیق اندازه گیری کرد و در بخش‌های تحقیقاتی هواشناسی و هیدرولوژی (آبشناسی) مورد استفاده قرار داد. بنابراین با استفاده از کامپوترها ی اولیه می‌توان مقدار زیادی از داده‌ها را با کمک افراد ارائه و با داده‌های دیجیتالی بطور یکسان مورد پردازش قرار داد و مکن است تنها تعدادی از حوادث معروف را انتخاب نمایند. علاوه بر این، می‌توان با حداقل تجربه داده‌ها را تهیه و به شخص استفاده کنند انتقال داد.
در اواخر سال‌های 1960 همزمان با ظهور کامپیوترهای سریع و کوچک، استفاده از رادار نیز توسعه یافت. ممکن است در شرایط عادی داده‌های رادار تنها متعلق به اطلاعاتی در مورد بارندگی باشد. باشد. بنابراین در اغلب موارد نیاز به دقت در داده‌ها و اصلاح این میانگین‌ها می‌باشد. این کار همیشه بطور مداوم صورت می‌گیرد. ولیکن برخی از کشورها ثابت کردند که داده‌های ارائه شده از رادار تاحدودی برای هشدار دادن سیل و برای مدیریت کلی آب مناسب می‌باشد. ترکیب داده‌ها با استفاده از چند رادار، علاوه بر شکل مرکب داده‌های ترکیبی رادار، داده‌هایی که با استفاده از ماهواره‌ها بدست می‌آیند و داده‌هایی که بیشتر از ابزار و ادوات ویژه هواشناسی بدست می‌آیند تماماً مورد بررسی و پیگیری قرار می‌گیرند.
از چندین ساعت قبل میزان بارندگی پیش بینی می‌شود و داده‌ها و اطلاعات رادارها از طریق صفحه تلویزیون و کامپیوترها برای پردازش بیشتر مدلهای هواشناسی و هیدرولوژی (آبشناسی) مورد استفاده قرار می‌گیرد و با توجه به دیجیتال بودن سیستم‌ها می‌توان از داده‌ها برای بدست آوردن میزان بارش نواحی مختلف بهره برد. بنابراین می‌توان این ارقام و اطلاعات را به آسانی تا مسافت‌های زیادی برای نمایش دادن به کاربر ارسال کرد و میزان زیادی از کارهای باقی مانده داد.
معیارهای رایج در نصب و راه انداری رادار در سال 1981 فرض بر این بود که رادارهای هوایی که در بخش‌های سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گرفت بین 600 تا 650 رادار بوده است در اینجا در مورد تعدادی از باند- C (cm 5) و باند X (cm 3) که احتمالاً هر کدام کمی بیش از 200 بوده، باند S (cm 10 تا حدودی کمتر از 200 است و مابقی طول موج رادارها در حدود 60 است که تعدادی از باند-X / باند-S و برخی از باند-K (cm 0.86)/باند X را شامل می‌شود. طول موجی که برای رادارها معمولاً استفاده می‌شود توسط USSR یا برخی از کشورهای همجوار مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حدود 200 سیستم رادار ایجاد شده است که برخی از آنها ارقام را مورد پردازش قرار می‌دهند و بطور معمول PPI / RHI را نمایش می‌دهند و بطور خودکار کمتر از 60 پردارش را در سیستم انجام داده و داده‌ها را ارائه می‌نمایند، البته این اعداد به سرعت افزایش می‌یابند.
دانشمندان هواشناسی توانستند با مشاهده این پدیده‌ها و ارتفاع و شدت ابرهای طوفان زا و دارای بارندگی را بر روی نقشه مشخص کنند و حتی رشد نمو و تغییرات آنها را مطالعه نمایند. گفتیم در رادارهای هواشناسی صفحات مختلفی بکار می‌رود که رایج‌ترین این صفحات PPI می‌باشد. علت استفاده از PPI در هواشناسی این است که تنها چنین راداری می‌تواند طوفانها و بارندگیها را مشخص و جهت آنرا تعیین سازد.
با آگاهی از امکانات رادارهای هواشناسی، پروژه رادار هواشناسی در کشور تصمیم به راه اندازی این سیستم پیشرفته در کشور دارد.
کاربردهای رادارهای هواشناسی ایجاد سیستمی با توانایی کشف، ردیابی و تخمین عملکرد سیستم‌های فعال جوی برای برآورده نمودن نیازهای زیر هدف عمده پروژه رادارهای هواشناسی است.
1- امنیت ترافیک هوایی
با توجه به اینکه رادار هواشناسی می‌تواند پدیده‌های جوی را در سطوح فوقانی با دقتی بالا کشف و ردیابی کند، این امکان را فراهم می‌آورد تا خلبان پیش از ورود هواپیما به منطقه‌ای که شرایط نامناسب جوی دارد از موضوع آگاهی پیدا کند و تصمیمات لازم را اتخاذ نماید.
2- کمک به مدیریت منابع آب
رادار هواشناسی امکان پیش بینی‌های کوتاه مدت و دقیق از میزان بارندگی را فراهم می‌آورد. این پیش بینی‌ها می‌تواند مبنای خوبی را برای مدیریت منابع آب از قبیل تنظیم دریچه‌های خروجی آب از سدها برای جلوگیری از سر ریز شدن، پاکسازی راه آبها و… فراهم آورد.
همچنین این اطلاعات می‌تواند برای صدور هشدار نسبت به وقوع سیلاب یا طوفان بکار رود. علاوه بر این اطلاعات جمع آوری شده می‌تواند برای پیش بینی‌های بلند مدت در مورد میزان بارندگی و به تبع آن منابع آب بکار رود که در موارد متعددی چون تولید برق و کشاورزی کاربرد دارد.
3- کشاورزی
همانطور که گفته شد رادار هواشناسی امکان پیش بینی‌های کوتاه مدت بارندگی را فراهم می‌آورد. این پیش بینی‌ها علاوه بر میزان بارندگی، شدت و نوع آن را نیز شامل می‌شود. به این ترتیب پدیده‌های زیانبار برای محصولات کشاورزی از قبیل تگرگ، باران شدید و طوفان قابل پیش بینی خواهد بود.
4- تعدیل آب و هوا
شناسایی و ردیابی توده‌های فعال و غیر فعال جوی و برآورد نوع فعالیت آنها می‌تواند منجر به اتخاذ تصمیم درست و به موقع برای باروری ابرها، تبدیل تگرگ به باران و سایر روشهای تعدیل آب و هوا گردد.
5 - تحقیقات
یکی از زمینه‌های باز تحقیقات، ایجاد الگوریتم و روشهای برای پیش بینی و تخمین سیستم‌ها می‌باشد. اینکار با داشتن داده‌های آماری دقیق و با فاصله زمانی هر چه کوتاهتر ممکن می‌شود. داشتن آماری با دقت زمانی و فشردگی مکانی بالا از بارندگی، برای پیشبرد این اهداف مناسب می‌باشد.
6 - مدیریت راهها
فراهم آوردن امکان پیش بینی بارش برف و سایر نزولات آسمانی و طوفانها می‌تواند عاملی مؤثر در جلوگیری از حوادث رانندگی ناشی از لغزندگی معابر و سوانح ناشی از سقوط بهمن باشد.
7 - پیش بینی عمومی وضع هوا
رادار هواشناسی کاربرد عمده‌ای در پیش بینی‌های کوتاه مدت و بلند مدت وضع هوا و تحلیل شرایط جوی دارند و دضعیت جوی حاضد را با تصویرهایی گویا و زیبا ارائه می‌دهند که قابل ارائه از طریق رسانه‌های جمعی نظیر تلویزیون و اینترنت می‌باشد.
محصولات رادار
محصولات هواشناسی شامل محصولات اولیه و ثانویه هستند که از داده‌های خام اولیه V، Z، W بدست می‌آیند. از محصولات رادار می‌توان به چند مورد اشاره نمود که عبارتند از: محصول هواشناسی (PPI RHI CAPPI VAD …) محصول آبشناسی (RDS AZS) محصول پیشبینی و هشدار (HHW WRN …) محصول پدیده‌ها (SWI MESO …)
در نهایت امید بر اینست که با راه اندازی رادارهای هواشناسی و ادامه آن در فازهای بعد بتوان در جهت بهبود پیش یابی های وضع هوا گامی بزرگ برداشت.
