یک روانشناس با بیان اینکه افسردگی در بین گروه سنی 13 تا 19 سال بیشتر مشاهده می شود گفت: افسردگی و اختلالات روانی معمولا در گروه سنی 20 تا 35 سال وجود دارد اما امروزه بیشتر در بین گروه سنی نوجوانان مشاهده می شود.
دکتر فربد فدایی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری مهر با بیان این مطلب افزود: امروزه اختلالات روانی یکی از مشکلات جوانان در جوامع مختلف است و چنین وضعیتی تنها مختص به کشور ما نیست. ضمن اینکه مشکلات روانی را نمی توان منحصر به افسردگی جوانان دانست بلکه اکثر اختلالات روانی نوجوانان و جوانان کشور موقتی است و به عنوان افسردگی شدید محسوب نمی شود.
وی گفت : با وجود اینکه درصدی از اختلالات روانی ریشه در مسائل اجتماعی دارد اما بسیاری از اختلالات روانی به تربیت غلط والدین بر می گردد.
فدایی تصریح کرد : نوع برخورد نادرست والدین با فرزندان باعث خواهد شده تا نوجوان در دوران بلوغ خود دچار احساس نا امیدی و افسردگی شود بنابراین نمی توان مشکلات اقتصادی را تنها دلیل ایجاد افسردگی در میان جوانان دانست.
وی همچنین بیکاری ، موانع ازدواج را در ایجاد اختلالات روانی در بین جوانان موثر دانست و افزود : بسیاری از نوجوانان و جوانان به دلیل عدم دستیابی به خواسته های خود در زندگی دچار مشکلات روحی و روانی می شوند و ایجاد چنین حالتی در بین قشر جوان با روحیات حساس امری طبیعی است .
وی خاطر نشان کرد : با توجه به اینکه در ایران هیچ گونه پژوهشی در خصوص بالارفتن افسردگی در بین قشر جوان کشور صورت نگرفته بنابراین آمارهای ارائه شده در این خصوص ذهنی است و مبتنی بر واقعیت نیست.
فدایی خاطر نشان کرد : علاوه بر والدین دستگاههای همچون آموزش و پرورش در پیشگیری از اختلالات روانی می توانند نقش موثری داشته باشند .
در مورد افسردگي چه ميدانيد؟
نوشتهاي را كه ميخوانيد اطلاعاتي است كه براي استفاده افراد مبتلا به افسردگي آماده شده است.با اميد به اينكه براي نزديكان، دوستان شما و نيز هر كس ديگري كه احساس افسردگي ميكند مفيد واقع شود.
افسردگي چگونه احساسي است؟
احساس افسردگي بسيار قويتر و ناخوشايندتر از دورههاي كوتاه غمگيني است كه همه ما گاهگاهي آن را تجربه كردهايم و معمولاً طولانيتر است، حتي ممكن است روزها،هفته،ها و ماهها ادامه پيدا كند. بيشتر مردم در زمان افسردگي 5 يا 6 نشانه زير را در خود احساس ميكنند. شما نيز مي‌تواند با پاسخگويي به پرسشهاي زير بود يا نبود نشانههاي افسردگي را در مورد خويش بررسي كنيد.
بيشتر وقتها احساس ناشادي ميكنيد؟ (ممكن است غروبها كمي بهتر باشيد.)
علايق خود را از دست داده و از كسب لذت ناتوانيد؟
نميتوانيد مثل گشته از پس مشكلات خود برآئيد؟
احساس خستگي ميكنيد؟
احساس ناآرامي يا بيقراري داريد؟
كاهش وزن و اشتها(در برخي افرد افزايش وزن و اشتها) داريد؟
دير به خواب ميرويد (حدود يك تا دو ساعت) و بر خلاف هميشه زود بيدار ميشويد؟
ميل جنسيتان كاهش يافته است؟
اطمينان به خود را از دست دادهايد؟
احساس بيارزشي و نااميدي ميكنيد؟
از مردم دوري ميكنيد؟
تحريكپذير شدهايد؟
احساس بدي در زمانهاي خاصي از روز داريد؟
در مورد خودكشي فكر ميكنيد؟
عواملي كه در بروز افسردگي نقش دارند:
اتفاقات زندگي
بسيار عادي است كه در زمان روبرو شدن بايك فاجعه غمانگيز مانند داغديدگي، طلاق يا از دست دادن شغل، افسرده شويم.
شرايط و موقعيتها
اگر ما تنها بوده و دوستي نداشته باشيم تحت فشار رواني باشيم، نگرانيهاي ديگري داشته و يا از نظر جسمي افت كرده باشيم احتمال بيشتري ميرود كه افسرده شويم.
بيماري جسمي
افسردگي بيشتر زماني كه از بيماري جسمي رنج ميبريم به سراغمان ميآيد، ازجمله بيماريهاي كشنده مانند سرطان و بيماريهاي قلبي و نيز دردهاي مزمن و آزاردهنده مثل ورم مفاصل و برونشيت.
شخصيت
هر فردي احتمال دارد افسرده شود اما برخي از افراد حتي احتمال بيشتري براي افسرده شدن دارند اين به خاطر ساختار خاص بدن آنها، تجربيات ابتدايي زندگيشان يا هر دو عامل ميباشد.
الكل
افرادي كه در نوشيدن الكل افراط ميكنند دچار افسردگي ميشوند. البته هنوز مشخص نيست كه افسردگي در آنها پيشتر مطرح شده و گرايش به مصرف الكل را در آنها ايجاد كرده است و يا مصرف زياد الكل موجب بروز افسردگي شده است ولي مشخص شده است.
جنسيت
زنان بيش از مردان افسرده ميشوند شايد به اين دليل كه مردان كمتر اجازه ميدهند احساساتشان بارز شود و اغلب آنها را سرپوش ميگذارند و بيشتر به شكل عصبانيت و نوشيدن مشروبات الكلي واكنش نشان ميدهند.
ژنها
افسردگي مي‌تواند افراد خانواده را مبتلا كند. اگر يكي از والدين شما به افسردگي شديد مبتلا باشد، احچه زماني بايد در جستجوي كمك بود؟
وقتي احساس افسردگي شما بدتر از هميشه و رو به بهبود نباشد.
وقتي احساس افسردگي بر كار، علايق و احساسات شما نسبت به خانواده و دوستان اثر گذاشته باشد.
اگر شما احساس كنيد زندگي كردن ارزشي ندارد و ديگران بدون شما بهتر خواهند بود، كافي است با يك خويشاوند يا يك دوست كه قادر است در اين مسير ناهموار زندگي به ياريتان بيايد مشورت كنيد. اگر از اين طريق كمك نشديد، ميتوانيد با پزشك خانوادگيتان در اين مورد صحبت كنيد. بايد متوجه شده باشيد كه دوستان و خانواده شما توجه ويژهاي نسبت به شما دارند و در مورد شما نگران هستند.
چگونه به خود كمك كنيد:
1- سعي نكنيد بار مشكلات را به تنهايي به دوش بكشيد.
2- كاري انجام دهيد. خود را مشغول كنيد حتي اگر انجام كار سبكي باشد.
3- تغذيه مناسب داشته باشيد.
4- در صورت اشكال در به خواب رفتن ذهن خود را با گوش دادن به راديو يا تماشاي تلويزيون مشغول نگه داريد تا كمتر احساس اضطراب كنيد و راحتتر آماده خوابيدن شويد.
5- از نوشيدن الكل خودداري كنيد.
6- از ورزش و تفريحات سالم استفاده كنيد حتي اگر پيادهروي باشد.
7- علت افسردگي را پيدا كنيد.
8- اميدوار باشيد و به ياد داشته باشيد كه:
شما از مشكلي رنج ميبريد كه مردمان بسياري گرفتار آنند، شما حتي ميتوانيد بر آن پيروز شويد هر چند در حال حاضر باور آن برايتان دشوار باشد.
چه كمكي در دسترس شماست؟
بيشتر مردم مبتلا به افسردگي نخست با پزشك خانوادگي خويش مشورت ميكنند، بسته به شدت نشانههاي افسردگي و شرايط شما ممكن است داروي ضد افسردگي برايتان تجويز شود و يا درمان غيردارويي يا هر دو با هم.
رواندرماني / مشاوره
گاهي بيان احساسات واقعي حتي براي نزديكترين دوست بسيار دشوار است. گفتگو دربارة آن با يك مشاوره ورزيده يا يك درمانگر بسيار آسانتر است. اگر غصهها را از سينه خود برون بريزيد سبك ميشويد. اگر كسي داريد كه به شما نزديكتر است و شما را بهتر درك ميكند و توجه بيشتري نسبت به شما دارد، احساس بهتري خواهيد داشت.
بسيار عادي است كه در زمان روبرو شدن بايك فاجعه غمانگيز مانند داغديدگي، طلاق يا از دست دادن شغل، افسرده شويم.
استفاده از داروهاي ضد افسردگي و عوارض مربوط به آن:
با توجه به اينكه بيشتر مردم اولين نشانههاي افسردگي را با پزشك عمومي در ميان ميگذارند، اولين تجويز داروهاي ضد افسردگي توسط پزشك عمومي است. در صورت لزوم بيمار به روانپزشك جهت مداخلات تخصصيتر ارجاع مي‌شود. مردم اغلب نگران آن هستند كه داروهاي ضد افسردگي اعتياد آور باشند ولي اين داروها عليرغم داروهاي آرام بخش ايجاد وابستگي نميكنند. هرگز ناگهان داروهاي تجويز شده را قطع نكنيد و طبق توصيه پزشك خود عمل كنيد.
چگونه ميتوان به فردي كه افسرده است كمك كرد؟
• شنونده خوبي باشيد گرچه مجبور به شنيدن مطالب تكراري باشيد.
• آنها را تشويق به صحبت كردن كنيد و كمكشان كنيد كه بعضي از فعاليتهاي روزمره گذشته را انجام دهند.
• به آنها اطمينان دهيدكه حالشان بهتر خواهد شد.
• مطمئن شويد به اندازه كافي غذا تهيه ميكنند و به قدر كافي ميل ميكنند.
• به آنها كمك كنيد كه از مصرف الكل دوري كنند.
• اگر حالشان رو به وخامت است و شروع صحبتشان با جملات نااميدكننده و بيميلي نسبت به ادامه زندگي است و ممكن است به خود آسيب برسانند آنها را جدي بگيريد و مطمئن شويد كه در اين باره با پزشكشان صحبت خواهند كرد.
• سعي كنيد به آنها بقبولانيد كه نيازمند استفاده از درمان هستند و آنها را تشويق كنيد به روانپزشك، يا روانشناس باليني مراجعه كنند.
خودكشي:
خودكشي به عنوان يك رفتار، مرگي است كه به دست خود شخص انجام ميگيرد. به گفته اشنايدمن ”خودكشي عمل آگاهانه آسيب رساندن به خود است كه ميتوان آن را يك ناراحتي چند بعدي در انسان نيازمندي دانست كه براي مسئله تعيين شده او اين عمل بهترين راه حل تصور مي‌شود.“
بر مبناي تعريف مركز مطالعات انستيتو ملي بهداشت رواني آمريكا، خودكشي تلاشي آگاهانه به منظور خاتمه دادن به زندگي شخص توسط خودش ميباشد كه ممكن است اين تلاش به اقدام تبديل گردد يا فقط به شكل احساسي در فرد بماند. اين تعريف سه شكل مختلف اين پديده را مطرح ميكند.
1) خودكشي به اتمام رسيده: به معني عملي موفق كه منجر به مرگ شود.
2) اقدام به خودكشي: به عملي ناقص گفته مي‌شود كه به مرگ منتهي نگرديده است.
3) افكار و تمايلات خودكشي: فكر و يا تمايل به خودكشي است كه در ذهن فرد وجود دارد ولي به مرحله عمل در نيامده است.
آمارهاي سازمان جهاني بهداشت، نشان مي‌دهد كه ساليانه حدود چهارصد هزار نفر به دليل خودكشي موفق جان خود را از دست ميدهند. خودكشي در رديف دهمين علت مرگ و مير براي تمام سنين در بيشتر كشورهاي جهان است. در حاليكه آمار مرگ مير بيماران خودكشي كرده در بين مردان سه برابر بيشتر از زنان است، ولي زنها چهار برابر بيشتر از مردها اقدام به خودكشي ميكنند.
علل خودكشي
در زمينه علل خودكشي طبقه بنديهاي متعددي وجود دارد، در اين‌جا به يكي از اين طبقه‌بندي‌ها اشاره مي‌شود.
1) علل آسيب شناختي- رواني شامل بيماريهاي جسمي، بيماريهاي رواني همچون افسردگي.
2) علل اقتصادي شامل بيكاري، مشكلات اقتصادي، اخراج شدن از كار ورشكست شدن و از دست رفتن پايگاههاي اجتماعي.
3) علل عاطفي شامل شكست در عشق، از دست رفتن شخص مورد علاقه، مرگ يا بيماري خطرناك يكي از نزديكان، درگيريها و اختلالات خانوادگي.
عوامل پيشگيری كننده خودكشي
بر اساس نتايج بررسيهاي مختلف ميتوان به برخي از عوامل پيش گويي كننده خودكشي اشاره كرد. بين خصوصيات همراه با خطر بالاي خودكشي ميتوان از سن بالاي 45 سال، جنس مذكر، الكليسم، خشونت و تحريك پذيري، از دست دادن سلامت جسمي، افسردگي و بستري شدن قبلي در بيمارستان رواني نام برد. هم‌چنين اقدام و مبادرت قبلي به خودكشي، به عنوان يك ملاك قوي براي احتمال بروز مجدد خودكشي به شمار ميرود. آشكارترين هشدار در خودكشي ابراز تمايل مستقيم است. بررسيها نشان مي‌دهد كه تقريباً بيش از دو سوم كساني كه خودكشي ميكنند قبلاً قصد خود را با ديگران در ميان گذاشته و آنها را به انجام آن تهديد مينمايند. بنابراين يكي از راه‌هاي موفق پيشگيري از خودكشي توجه به ابراز اين فكر از طريق ديگران كمك به حل مشكل آنان و راهنمايي آنها جهت مراجعه به روانشناس يا روانپزشك است.
شيوه هاي مقابله با خودكشي
درمان افراد اقدام كننده به خودكشي عبارتست از:
1- مشاوره، راهنمايي و حمايت فرد
2- آموزش و درمان حل مسألهاي
3- روان درماني فردي
4- مداخله خانوادگي
5- گروه درماني
6- درمان دارويي
7- بستري كردن در بخش بيماران رواني
مهارتهاي حل مسأله به فرد اين امكان را مي‌دهد كه با بررسي راه‌حل‌هاي مختلفي كه در پيش‌رو دارد، يكي آز آنها را مؤثرتر تشخيص داده و در جهت حل مشكل آن را به‌كار بندد. به‌ياد داشته باشيم كه خودكشي مي‌تواند يك راه‌حل باشد، اما بدترين و آخرين راه حل مشكل است. هميشه براي حل همه مشكل‌ها راه‌حل‌هاي بسياري ساده، ارزان و آبرومندانه وجود دارد كه بايد به آنها فكر كنيم و با كمك مشاور آنها را پيدا كنيم.
- برچسب ها: مقالات روانشناسی , روانشناسی , مقاله , رشته روانشناسی ,
